spríeßen

* vi (h, s) усхо́дзіць, распуска́цца (аб раслінах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

всходи́ть несов.

1. в разн. знач. узыхо́дзіць, усхо́дзіць;

2. (о тесте) падыхо́дзіць;

3. узла́зіць; см. взойти́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

empórkommen

* vi (s)

1) усхо́дзіць (пра расліну)

2) рабі́ць кар’е́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Руне́ць ’узыходзячы, зелянець (звычайна пра азімыя пасевы)’ (ТСБМ), ’цвісці (пра дрэва)’ (ст.-дар., Нар. сл.), руні́цца ’усходзіць, зелянець’ (ТС). Адсубстантыўны дзеяслоў ад рунь (гл.). Сюды ж, відаць, руно́ ’хвароба жывёлы’, параўн.: “калі вясной рунела елка і сасна, дабытак западаў на асаблівую хваробу, “руно”, ад якой не было ратунку” (беласт., Ніва, 1975, 19 касір.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

восходи́ть несов.

1. (подниматься вверх) узыхо́дзіць;

2. (иметь началом) браць пача́так (ад чаго); (происходить) пахо́дзіць (з, ад чаго);

3. (о светилах) усхо́дзіць, узыхо́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

восходя́щий

1. прич. які́ (што) узыхо́дзіць; які́ (што) бярэ́ пача́так (ад чаго); які́ (што) пахо́дзіць (з, ад чаго); які́ (што) усхо́дзіць; см. восходи́ть;

2. прил. узыхо́дны, узыхо́дзячы;

восходя́щее ударе́ние лингв. узыхо́дны на́ціск;

восходя́щая звезда́ узыхо́дзячая зо́рка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áufsteigen

* vi (s)

1) падыма́цца, зала́зіць

ein Gedánke stieg in mir auf — у мяне́ зарадзі́лася ду́мка

2) узлята́ць (пра самалёт)

3) атрыма́ць павышэ́нне

4) усхо́дзіць (пра сонца)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Твары́ць 1 ’ствараць’, ’дзеяць, рабіць, здзяйсняць’, ’чыніць, вырабляць’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), ’вычвараць, непакоіць, здзіўляць; чыніць’ (Нас., Сл. ПЗБ, Ян.), ’тварыць, ствараць’ (Сержп. Прымхі), творы́ць ’вытвараць’ (ТС), творы́ті ’тварыць, складаць’ (Вруб.), ст.-бел. твори́ти, творы́ти ’тварыць, рабіць, чыніць’ (XV ст., КТС). Укр. твори́ти, рус. твори́ть, польск. tworzyć, н.-луж. tworiś, в.-луж. tworić, чэш. tvořit, славац. tvoriť, славен. tvoriti, серб.-харв. тво̀рити, балг. творя́, макед. твори, ст.-слав. творити ’тс’. З прасл. *tvoriti ’тварыць’, суадноснае з *tvorъ ’твор’, якое звязана з *tvarъ ’твор, стварэнне’ (з іншым вакалізмам). Прасл. *tvoriti роднаснае да літ. tvérti ’абгароджваць; перавязваць; хапаць; фарміраваць, ствараць’, turė́ti ’трымаць; мець’, ãptvaras ’агароджа’, tvártas ’хлеў’, лат. tver̂t ’хапаць, лавіць’, tvarsît ’тс’, turêt ’трымаць’, прус. turīt ’мець’, грэч. σορός ’пахавальная урна; труна’ на падставе і.-е. *tu̯er‑ ’хапаць; абгароджваць’ (Фасмер, 2, 34; ЕСУМ, 5, 533; Чарных, 2, 231; Брукнер, 587; Махэк₂, 662–663; Шустар-Шэўц, 1565). Мяркуецца, што на базе канкрэтных значэнняў ’схапіць, трымаць, браць’ праз ’акружаць, акаляць, агароджваць’ развіліся абстрактныя значэнні ’кшталтаваць, афармляць, фармаваць’ і ’тварыць, ствараць’ (Борысь, 656). Параўн. твэ́рыць, гл.

Твары́ць 2 ’захаваць, ахінаць вулей на зіму’ (петрык., Яшк. Мясц.), твары́ць ву́лей ’рыхтаваць вулей пад рой’ (Стан., Некр.), творы́ць ’класці ў вулей прынаду для пчол’ (ПСл), творы́ць борць ’апырскваць сярэдзіну борці спецыяльным растворам’ (Маш.), тво́рыць ’пырскаць, крапіць вулей прымацкай для прываблівання пчол’, ’прыбіраць (у хаце)’ (ТС). Параўн. польск. tworzyć ’рабіць, працаваць каля пчол (у лесе)’. Да папярэдняга (гл.), спецыялізацыя семантыкі на аснове значэння ’акружаць, абгортваць, агароджваць’ з далейшым развіццём ’дбаць, даглядаць’.

Твары́ць 3 ’думаць, уяўляць’: я тварыла што месяц усходзіць, аж то мой татэчка па дворэ ходзіць (барыс., Кольб.). Да тварыць 1, параўн. польск. tworzyć ’прыдумваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rise​2 [raɪz] v.(rose, risen)

1. расці́, павыша́цца, павялі́чвацца; падыма́цца;

The wind is rising. Вецер узнімаецца;

The prices are rising. Цэны растуць.

2. падыма́цца, узніма́цца;

Smoke was rising from the chimney. З коміна падымаўся дым.

3. fml устава́ць на но́гі;

He rose to his feet. Ён устаў на ногі.

4. усхо́дзіць, узыхо́дзіць (пра сонца, месяц, зоркі);

The sun rose. Сонца ўзышло.

5. (from) уваскраса́ць, ажыўля́ць; адраджа́цца;

This city rose from the ruins. Горад падняўся з руін;

On the third day Jesus rose from the dead. На трэці дзень Ісус уваскрос з мёртвых;

Christ is risen! Хрыстос уваскрос!

6. fml паўстава́ць;

The peasants rose in revolt. Сяляне паўсталі.

rise above [ˌraɪzəˈbʌv] phr. v. узвыша́цца (над чым-н.); быць вышэ́й;

rise above prejudices быць вышэ́й забабо́наў, пры́мхаў

rise to [ˌraɪzˈtə] phr. v. быць у ста́не спра́віцца (з чым-н.);

rise to the challenge прыня́ць вы́клік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áufkommen

* vi (s)

1) падыма́цца

2) папраўля́цца

3) бат. выраста́ць, усхо́дзіць, прараста́ць

4) спарт. вылуча́цца

der Spórtler kómmt stark auf — спартсме́н ху́тка вылуча́ецца [прагрэсі́руе]

5) з’яўля́цца, узніка́ць

ein Verdácht kam auf — узні́кла падазрэ́нне

6) зраўня́цца, дагна́ць

gégen j-n nicht ~ können — быць не ў ста́не зраўня́цца з кім-н.

7) (für A) руча́цца, адка́зваць (за каго-н., што-н.)

8) увахо́дзіць ва ўжы́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)