Verbum

анлайнавы слоўнік

усхо́д^II м. гл. узыход

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

усхо́д^I м. (напрамак свету) Ósten m -s; Ost (паэт., марск., геагр. – ужыв. без артыкля; скар. O);

на ўсхо́дзе im Ósten;

на ўсхо́д nach Ósten; óstwärts;

на ўсхо́д ад чаго-н. östlich von etw. (D);

з усхо́ду von Ósten, aus dem Ósten;

2. (усходнія краіны) Ósten m -s; Ori¦ént m -(e)s;

Сярэ́дні Усхо́д der Míttlere Ósten;

падаро́жжа на Усхо́д Ori¦éntreise f -, -n;

жыха́р Усхо́ду Ori¦entále m -n, -n;

жыха́рка Усхо́ду Ori¦entálin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

усхо́д

1. Частка свету, па напрамку супрацьлеглая захаду; частка гарызонта, дзе ўзыходзіць сонца (БРС). Тое ж усток (Грыг. 1838—1840, Хрэст. па гіст. бел. м. 1961, 505).

2. Парасткі збожжавых, якія толькі паказаліся з зямлі; рунь (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.). Тое ж усходы (БРС).

3. Пад'ём на гару (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Сярэдні Усход 1/165, 323; 10/184