устаўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да уставіцца.

2. Зал. да устаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заманалі́чваць

‘урабляць, устаўляць, умуроўваць, аб'ядноўваць што-небудзь у адно цэлае’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заманалі́чваю заманалі́чваем
2-я ас. заманалі́чваеш заманалі́чваеце
3-я ас. заманалі́чвае заманалі́чваюць
Прошлы час
м. заманалі́чваў заманалі́чвалі
ж. заманалі́чвала
н. заманалі́чвала
Загадны лад
2-я ас. заманалі́чвай заманалі́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заманалі́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

interject [ˌɪntəˈdʒekt] v. fml устаўля́ць (у размове), перабіва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wstawiać

незак. устаўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уставля́ть несов.

1. (кого, что) разг. устаўля́ць; (расставлять) расстаўля́ць;

2. (кем, чем) застаўля́ць; устаўля́ць;

3. (устремлять) разг. утаро́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wprawiać

незак. устаўляць; упраўляць;

wprawiać szyby — устаўляць шыбы;

wprawiać zęby — устаўляць (ставіць) зубы;

wprawiać w zdumienie — здзіўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вде́лывать несов. урабля́ць; (вправлять) упраўля́ць; (вставлять) устаўля́ць; (вмуровывать) умуро́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

interpose [ˌɪntəˈpəʊz] v. fml

1. устаўля́ць (заўвагу, пытанне);

interpose an objection запярэ́чыць

2. перабіва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ввёртывать несов.

1. (ввинчивать) укру́чваць;

2. (слово, замечание) разг. устаўля́ць (сло́ва);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Прымацоўваць, устаўляць шкло ў што‑н. Шкліць вокны. / у перан. ужыв. У лагчыне стаялі лужыны каламутнае вады. Ночы шклілі іх тонкім лядком. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)