tiptoe 2 [ˈtɪptəʊ] v. устава́ ць ; падыма́ цца на па́ льчыкі; хадзі́ ць на ды́ бачках
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Паўста́ ць 1 паўстава́ ць ’уставаць ’, ’хутка найсці, наляцець (аб ветры)’ (Нас. ). Да па‑ (< прасл. po‑ ) і уста́ ць , устава́ ць ст.-рус. повставати ’паднімацца (аб ветры)’ (XVI ст.), серб. поу̀стајати ’паўставаць’.
Паўста́ ць 2 паўстава́ ць ’узняцца на барацьбу’, ’узнікнуць у памяці, з’явіцца’, ’адрадзіцца’, ’вырасці’ (ТСБМ , Нас. , Гарэц. , Шат. , Яруш. ; шальч. , стаўб. , Сл. ПЗБ ), шчуч. ’набухнуць (пра жылы)’ (Сл. ПЗБ ), ’запрацівіцца гвалту’ (КЭС , лаг. ). З польск. powstać ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
до́ світкам , прысл.
Перад світаннем. Уставаць досвіткам. □ Досвіткам, калі яшчэ нават не выганялі кароў, я ўжо стаяў з вудамі ля.. хаты.Ляўданскі . Досвіткам за садам падняўся белы густы туман. Галавач .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заплю́ шчыць , ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак. , што .
Прыкрыць павекамі, зажмурыць (вочы). [Дзіця] даверліва заплюшчыла вочкі і заснула. Лукша . Уставаць не хацелася, Васіль павярнуўся на другі бок і зноў заплюшчыў вочы.Кулакоўскі .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
устава́ нне ср.
1. встава́ ние; подъём м.
2. встава́ ние, просыпа́ ние;
1, 2 см. устава́ ць 1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
встава́ ть несов.
1. (с места) устава́ ць ;
2. (тянуться вверх, выпрямляться) устава́ ць ;
3. (появляться, возникать) паўстава́ ць, узніка́ ць, выніка́ ць;
4. (на защиту) станаві́ цца, паўстава́ ць, узніма́ цца;
5. (становиться) станаві́ цца;
6. (о светилах) узыхо́ дзіць; см. встать 1—5, 7
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Става́ ць ‘з’яўляцца’ (Ласт. , Сл. ПЗБ ), ‘быць дастатковым, хапаць’ (ТСБМ , Бяльк. , Сл. ПЗБ , ТС ). Укр. става́ ти(ся) ‘станавіцца, рабіцца; хапаць’, рус. дыял. става́ ть ‘тс’, ц.-слав. ставати ‘станавіцца’, польск. stawać ‘уставаць , падымацца на ногі; затрымлівацца’, чэш. stávat se ‘станавіцца, рабіцца, здарацца’. Паводле Борыся (576), прасл. *stavati ‘затрымлівацца; падымацца’, шматкратны дзеяслоў ад *stati (гл. стаць ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пе́ вень , пеўня, м.
1. Свойская птушка з чырвоным грэбенем на галаве і шпорамі на нагах; самец курыцы.
2. перан. Разм. Задзірысты чалавек, забіяка.
3. толькі мн. (пе́ ўні , ‑яў ). Спеў пеўняў як прыкмета пары сутак. Уставаць з пеўнямі. Сядзець пры лямпе да трэціх пеўняў.
•••
Пусціць чырвонага пеўня гл. пусціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
get up
устава́ ць
а) з ло́ жка
б) стаць на но́ гі
в) узыхо́ дзіць, узьбіра́ цца на гару́ ; сяда́ ць (у аўто́ бус)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
á ufbäumen
(sich) 1) устава́ ць на дыбкі́
2) (gegen A ) падыма́ цца, паўстава́ ць (супраць чаго-н. )
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)