ура́н​I м хім Urán n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

uranium [juˈreɪniəm] n. chem. ура́н;

a uranium reactor ура́навы рэа́ктар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Uranus

[ˈjʊrənəs]

n.

1) Myth. Ура́н -а m.

2) Ура́н -а m. (плянэ́та)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

uran, ~u

м. хім. уран

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Urán

n -s хім. ура́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Úranus

m - міфал. астр. Ура́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uranium

[juˈreɪniəm]

1.

n., Chem.

ура́н -у m.

2.

adj.

ура́навы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АРЫЭ́ЛЬ,

спадарожнік планеты Уран. Дыяметр ≈ 1300 км, адлегласць ад Урана 191 тысяч км.

т. 2, с. 9

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

настура́н

(ад гр. nastos = ушчыльнены + уран)

мінерал класа вокісаў і гідравокісаў, разнавіднасць уранініту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ура́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да урану; які складаецца з урану, які змяшчае ў сабе уран. Уранавая руда, Уранавае радовішча. Уранавыя мінералы. // Атрыманы з урану і яго злучэнняў. Уранавыя сплавы.

•••

Уранавая бомба — атамная бомба, у якой ядзерным зарадам з’яўляюцца ізатопы урану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)