Мальдава́цца 1 ’адзначацца’ (карэліц., Нар. словатв.). З польск. meldować się ’тс’.
Мальдава́цца 2 ’прыбірацца, упрыгожвацца’ (Крыў., Са сл. Дзіс.). Няясна. Магчыма, роднаснае да мадыравацца 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
áufputzen
1.
vt прыбіра́ць, упрыго́жваць, выстро́йваць
2.
(sich) прыбіра́цца, упрыго́жвацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dostrajać się
незак.
1. прыстасоўвацца;
2. заканчваць апранацца (упрыгожвацца)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dostroić się
зак.
1. прыстасавацца;
2. закончыць апранацца (упрыгожвацца)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
подкра́шиваться
1. падфарбо́ўвацца; падмалёўвацца; см. подкра́ситься;
2. страд. падфарбо́ўвацца; падмалёўвацца; прыхаро́швацца, упрыго́жвацца; см. подкра́шивать.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
schmücken
1.
vt аздабля́ць, упрыго́жваць
féstlich geschmückt — свято́чна апра́нуты
2.
(sich) упрыго́жвацца, выстро́йвацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Выханда́сы ’жэсты, міміка’, выханда́снік ’мім’ (Шпіл.). Няясна. Магчыма, роднаснае хандо́га ’той, хто любіць чыстату, ахайнасць’ (гл.), выхандо́жыцца ’прыбірацца, упрыгожвацца’ (Нас.), рус. худо́гий ’дасведчаны, вопытны’, укр. худо́га ’майстар, мастак’, польск. chędogi ’чысты, ахайны’, chędožyć ’чысціць, прыбіраць; цвічыць’ (Аб апошніх гл. Брукнер, 178 і наст.; Фасмер, 4, 282). Адносна суфіксацыі параўн. выкрутасы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
испестря́ться пярэ́сціцца, страка́ціцца, рабі́цца рабы́м;
2. страд. пярэ́сціцца, спярэ́шчвацца, страка́ціцца, рабі́цца рабы́м; усыпа́цца; ушпі́львацца; упрыго́жвацца; см. испестря́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
приукра́шиваться
1. прыхаро́швацца, (тро́хі) прыбіра́цца;
2. страд. (тро́хі) упрыго́жвацца, (тро́хі) прыбіра́цца, (тро́хі) аздабля́цца, прыхаро́швацца, перабо́льшвацца; см. прихора́шивать.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Стро́і 1 ‘уборы, убранне’ (ТСБМ, Касп., Байк. і Некр., Сцяц. Сл.), стро́іцца ‘прыбірацца, святочна адзявацца’ (Ласт.), ‘апранацца’ (Сл. Брэс.), ‘упрыгожвацца, аздабляцца’ (Варл.), ст.-бел. строи: строи ихъ — все звѣринные скуры (XVIII ст., Моўн. адзінкі і кантэкст, Мн., 1992, 214). З польск. strój, stroić ‘тс’.
Стро́і 2: бабро́выя стро́і ‘бабровы струмень’ (Сержп. Прымхі). Гл. струмень.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)