прыво́льваць

‘упрошваць, пераконваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыво́льваю прыво́льваем
2-я ас. прыво́льваеш прыво́льваеце
3-я ас. прыво́львае прыво́льваюць
Прошлы час
м. прыво́льваў прыво́львалі
ж. прыво́львала
н. прыво́львала
Загадны лад
2-я ас. прыво́львай прыво́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыво́льваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

implore [ɪmˈplɔ:] v. fml малі́ць, умаля́ць, упро́шваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

solicit [səˈlɪsɪt] v. fml хада́йнічаць; насто́йліва прасі́ць; упро́шваць, угаво́рваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

entreat

[ɪnˈtri:t]

v.

умо́льваць, упро́шваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

crave [kreɪv] v.

1. (for) пра́гнуць, па́лка/го́рача жада́ць

2. dated прасі́ць, упро́шваць; малі́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

implore

[ɪmˈplɔr]

v.t.

умо́льваць, малі́ць; прасі́ць, упро́шваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мальбоніць ’прасіць, упрошваць’ (КЭС, лаг.). Да мальба́ (гл.). Суфікс ‑он‑ мае шматразова-экспрэсіўнае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перакаўляць ’упрошваць, угаворваць, дакучліва прасіць’ (Федар.). Зыходны дзеяслоў паходзіць, магчыма, ад літ. kaũlyti ’надакучліва прасіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

erbítten

* vt выпро́шваць (у каго-н.), упро́шваць (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Про́хма: прохма прасіць ’вельмі прасіць, упрошваць (Тураўшч., 1, 68). Несамастойны дэрыват ад прасі́ць у складзе тыповай figura etymalogica з аднаўленнем “першаснага” х, параўн. прахаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)