со́бственно-возвра́тный лингв. ула́сна-зваро́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

actually [ˈæktʃuəli] adv. ула́сна ка́жучы, факты́чна; так, як ёсць; на са́май спра́ве

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

properly [ˈprɒpəli] adv.

1. нале́жным чы́нам, пра́вільна

2. ула́сна ка́жучы

3. прысто́йна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

eigtl.

= eigentlich – уласны; уласна кажучы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пі́галіца, ‑ы, ж.

Разм. Пра маленькага, шчуплага чалавека, пераважна жанчыну. [Пархута:] — Спробу, так сказаць, робім... Гэта, уласна, усё вунь тая пігаліца выдумала. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

relatively [ˈrelətɪvli] adv. адно́сна, параўна́ўча, параўна́льна;

a relatively useful contraption даво́лі кары́сная прыла́да

♦

relatively speaking уво́гуле, нао́гул; ула́сна ка́жучы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

właściwie

1. правільна; належным чынам;

2. уласна [кажучы]; дакладна; дакладней; па праўдзе; хутчэй;

podszedł, a właściwie podbiegł do niej — падышоў, а дакладней, падбег да яе;

właściwie mówiąc — уласна кажучы;

o co właściwie chodzi? — у чым, уласна, рэч?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

закаха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Абудзіць у кім‑н. пачуццё кахання да сябе, прымусіць пакахаць. Уласна кажучы, у апошнія гады.. [Тамары Аляксандраўне] не столькі хацелася зачараваць.. [Яраша], закахаць, колькі проста пераможна ўзяць — націскам, прыступам. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éigentlich

1.

a ула́сны, сапра́ўдны

~e Ábsichten — шчы́рыя [сапра́ўдныя] наме́ры

2) прамы́, непасрэ́дны

~er Zusámmenhang — прама́я [непасрэ́дная] су́вязь

2.

adv ула́сна (ка́жучы)

was wóllen Sie ~? — Чаго́ Вы, ула́сна ка́жучы, хо́чаце [жада́еце]?

er hat ~ Recht — ён, ула́сна ка́жучы, ма́е ра́цыю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АРАВА́КІ,

група індзейскіх плямёнаў (гуахіра, кампа, мачычэнга, баніва, уласна аравакі і інш.) у Паўд. Амерыцы. 400 тыс. чал. (1987). Гавораць на аравакскіх мовах.

т. 1, с. 448

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)