рабаўлада́нне, ‑я, н.

Уладанне рабамі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

облада́ние улада́нне, -ння ср.; вало́данне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Піткэрн (уладанне Вялікабрытаніі) 8/452

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

домаўлада́нне, ‑я, н.

1. Уладанне домам.

2. Уст. Дом, які з’яўляецца чыёй‑н. прыватнай уласнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Besítzung

f -, -en

1) вало́данне, улада́нне

2) маёнтак, (зяме́льнае) улада́нне; кало́нія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ownership [ˈəʊnəʃɪp] n.

1. ула́снасць, пра́ва ўла́снасці

2. вало́данне, улада́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ге́рцагства, ‑а, н.

1. Уладанне герцага; дзяржава або вобласць на чале з герцагам.

2. Тытул герцага. Атрымаць герцагства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

posesja

ж. нерухомая ўласнасць; уладанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

землеўлада́нне, ‑я, н.

1. Уладанне зямлёй на пэўных умовах. Сацыялістычнае землеўладанне. Абшчыннае землеўладанне. Прыватнае землеўладанне.

2. Участак зямлі, які знаходзіцца ў чыім‑н. карыстанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мантсерат,

уладанне Вялікабрытаніі ў Вест-Індыі.

т. 10, с. 88

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)