sting1 [stɪŋ] n.

1. джа́ла (насякомага)

2. bot. пяку́чы валасо́к

3. во́стры боль, уку́с (камара, пчалы і да т.п.), апёк (крапівою)

a sting in the tail infml са́мае непрые́мнае – у канцы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bite1 [baɪt] n.

1. уку́с; след/ра́на ад уку́су

2. кава́лак (ежы); лёгкая заку́ска;

have a bite перакусі́ць; закусі́ць

3. во́стры боль;

the bite of the wound боль ад ра́ны

4. клёў (рыбы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schnpper

m -s

1) крадзе́ж, здабы́ча

2) узды́х

3) уку́с

4) ляската́нне, шчо́ўканне

5) тэх. за́шчапка, сто́пар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эска́рп

(фр. escarpe, ад іт. scarpa = укус)

ваен. 1) задні (унутраны) спадзісты схіл знешняга рова ўмацавання (параўн. контрэскарп 1);

2) супрацьтанкавая перашкода ў выглядзе крутога зрэзу ўзгорка, звернутага ў бок ворага (параўн. контрэскарп 2).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Жыг ’імгненне’, ’хуткі скачок, хуткі ўкус’, ’нечаканы ўдар’ (Нас.), ’хуткае запальванне’ (Бяльк.). Рус. дыял. смал. жиг ’раптоўны рух; укус’, славац. žih ’агонь, запал’, славен. žig ’агонь, пажар’, ’наганяй’, серб.-харв. жи̑г ’кляймо, пячаць’, уст. ’металічны прут для падпальвання марціры’, балг. дыял., макед. жиг ’кляймо’, ’жыгала’, ’туга, сум’. Параўн. жыга ’хуткі чалавек’, жэг ’імгненна, хутка’ і іх іншаслав. адпаведнікі. Ад слова жыгаць ’бліскаць’ = ’хутка гарэць’, ’хутка свяціць’, адкуль бярэцца сема ’хутка’ (параўн. ням. blitzen ’бліскаць’, Blitz ’маланка’, Blitzbote ’хуткі кур’ер’, параўнанне ў розных мовах, як маланка ’хуткі’), шляхам усячэння афіксальнай часткі дзеяслова і ўтварэння бязафікснага назоўніка. Лат. žigls ’хуткі’, якое ўзводзяць да літ. žygis ’аднаразовы ход, паход, раз’ (Мюленбах-Эндзелін, 4, 809; Фрэнкель, 1308), магло зазнаць (але не абавязкова) уплыў бел. жыг.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ГЮРЗА́

(Vipera lebetina),

змяя сям. гадзюкавых. Пашырана ў Паўн.-Зах. Афрыцы, Азіі, на некат. астравах Міжземнага м. Жыве ў сухіх перадгор’ях, цяснінах, па схілах гор і далінах рэк, у вінаградніках, садах. Падвід (V.l. schweizeri), які жыве на а-вах Эгейскага м., занесены ў Чырв. кнігу МСАП.

Даўж. да 1,6 м. Афарбоўка зверху шаравата-пясчаная або карычнявата-чырвоная, уздоўж спіны папярочна выцягнутыя цёмна-бурыя або аранжавыя плямы. Па баках цела больш дробныя цёмныя плямы. Галава аднатонная. Бруха светлае, у дробных цёмных плямках. Яйцажывародная, адкладвае да 43 яец. Корміцца грызунамі, яшчаркамі, дробнымі птушкамі. Укус гюрзы можа быць смяротным. Яд выкарыстоўваецца ў медыцыне.

т. 5, с. 555

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

nip1 [nɪp] n.

1. шчыпо́к;

give smb. a nip ушчыпну́ць каго́-н.

2. уку́с;

The dog gave me a nip on the arm. Сабака ўкусіў мяне за руку.

3. пахалада́нне;

There’s a nip in the air today. Сёння мароз пашчыпвае.

4. infml глыто́к, ча́рачка (спіртнога);

a nip of whisky глыто́к, ча́рачка ві́скі;

take a nip прапусці́ць па мале́нькай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ГАДЗЮ́КА ЗВЫЧА́ЙНАЯ

(Vipera berus),

ядавітая змяя сям. гадзюкавых, атр. лускаватых. Пашырана ў Паўн. Еўразіі і Сярэдняй Еўропе. Насяляе лясную і лесастэпавую зоны, пераважна мяшаныя лясы з палянамі і добрым травастоем, узлескі, высечкі, зарослыя горы, балоты, берагі рэк і азёр. Часта трапляецца ў агародах, радзей на лугах, у сухіх хваёвых барах і ельніках-зеленамошніках. На Беларусі — усюды. Аселая.

Даўж. да 85 см, самкі даўжэйшыя за самцоў. Уздоўж спіны цёмная зігзагападобная паласа. Зверху тулава шэрае, чырвона-бурае, чорнае; бруха шэрае, бурае, чорнае, зрэдку плямістае. На галаве іксападобны малюнак. Кончык хваста жаўтаваты або чырванаватааранжавы. На верхняй сківіцы 1—2 ядавітыя зубы. Корміцца мышамі, палёўкамі, жабамі, яшчаркамі, птушанятамі, моладзь — беспазваночнымі. Палюе пераважна ўначы. Яйцажывародная. Укус балючы, выклікае працяглае недамаганне. Аб’ект адлову для атрымання змяінага яду.

т. 4, с. 422

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

bite

[baɪt]

1.

v.t., bit, bitten or bit, biting

1) куса́ць

She bit an apple — Яна́ ўкусі́ла я́блык

2) куса́ць (пра саба́ку), джгаць, джа́ліць (пра пчалу́)

A mosquito bit me — Мяне́ ўкусі́ў кама́р

3) (пра маро́з) шчыпа́ць, маро́зіць

4) кало́ць, прабіва́ць а́бляй)

5) разьяда́ць

2.

v.i.

1) бра́цца; лаві́цца

The fish are biting well — Ры́ба до́бра бярэ́цца

2) куса́цца, джгаць (-ца) (пра пчалу́)

3.

n.

1) адку́шаны кава́лак; кава́лак на раз узя́ць у рот

2) е́жа, пераку́ска f.

Have a bite with me — Перакусе́це са мно́ю

3) уку́сm., ра́на f. (ад уку́су)

snake bite — уку́с вужа́кі

4) куса́ньне, шчыпа́ньне n.

the bite of a cold wind — шчыпа́ньне сьцюдзёнага ве́тру

5) е́дкасьць f., джа́ла n.

the bite of his sarcasm — е́дкасьць яго́нага сарка́зму

6) прыку́с -у m. (зубо́ў)

- bite back

- bite off

- bite off more than one can chew

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Stich

m -(e)s, -e

1) уко́л (іголкай і да т.п.)

2) уку́с (насякомага, змяі); перан. шпі́лька

3) шыво́к

4) гравю́ра

5) карт. бі́тка

6)

mit einem ~ ins Grue — з шэрава́тым адце́ннем

inen ~ hben — жарт. звар’яце́ць; пачына́ць псава́цца (аб прадуктах)

◊ j-n, etw. im ~ lssen* — пакі́нуць каго́-н., што-н. на во́лю лёсу; пакі́нуць яку́ю-н. спра́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)