узрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. узрываць — узарваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

detonate

[ˈdetəneɪt]

v.

падрыва́ць, узрыва́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rozsadzać

незак.

1. рассаджваць;

2. узрываць;

rozsadzać skały — узрываць скалы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

узрыва́цца I несов., страд. взрыва́ться; см. узрыва́ць I

узрыва́цца II несов., возвр., страд. взрыва́ться; взла́мываться; отдира́ться; см. узарва́цца 1, узрыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взрыва́ть​I несов. (к взорва́ть 1) узрыва́ць; падрыва́ць; разбура́ць, разбу́рваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взрыва́ть​II несов. (к взрыть) уско́пваць; (рылом — о животных) узрыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узрыва́нне ср.

1. взрыва́ние;

2. взла́мывание;

1, 2 см. узрыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áufsprengen vt

1) выло́мліваць, выбіва́ць

2) узрыва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zerspréngen

vt

1) разрыва́ць; узрыва́ць

2) разганя́ць (натоўп)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wysadzać

незак.

1. высаджваць;

2. абсаджваць;

3. выстаўляць; высоўваць;

4. разм. выломліваць; выбіваць;

5. узрываць; падрываць;

wysadzać w powietrze — узрываць;

гл. wysadzić

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)