узмацня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да узмацніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмацне́нне ср., в разн. знач. усиле́ние; см. узмацні́ць, узмацні́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., што.

Павялічыць, узмацніць утрая.

П. намаганні.

П. энергію.

|| незак. патро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. патро́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасі́ліць

‘падсілкаваць каго-небудзь, што-небудзь, узмацніць што-небудзь (пасіліць тэмпы беларусізацыі)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасі́лю пасі́лім
2-я ас. пасі́ліш пасі́ліце
3-я ас. пасі́ліць пасі́ляць
Прошлы час
м. пасі́ліў пасі́лілі
ж. пасі́ліла
н. пасі́ліла
Загадны лад
2-я ас. пасі́ль пасі́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час пасі́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узмацне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узмацняць — узмацніць і узмацняцца — узмацніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разла́саваць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.

Разм. Узбудзіць, узмацніць у кім‑н. жаданне паласавацца, з’есці што‑н. смачнае. Разласаваць дзіця малінаю. // перан. Распаліць, узмацніць у кім‑н. жаданне, ахвоту да чаго‑н. Лёгкая пажыва разласавала яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзесяцяры́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; -ро́ны; зак., што.

Павялічыць, узмацніць у дзесяць разоў, у многа разоў.

У. сваё багацце.

У. намаганні.

|| незак. удзесяцяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wzmocnić

зак. узмацніць, умацаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wzmóc

зак. узмацніць, павялічыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падсвяці́ць, ‑свячу, ‑свеціш, ‑свеціць; зак., каго-што.

Асвяціць з якога‑н. боку; даць дадатковае асвятленне, узмацніць асвятленне чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)