взволо́чь сов., разг. узвалачы́, мног. паўзвалака́ць, паўзвала́кваць, усцягну́ць, мног. паўсця́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўзвалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Узвалачы, усцягнуць куды‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Наўзвалакаць сена на вышкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узвало́чаны разг.

1. взволо́ченный, вста́щенный, вта́щенный;

2. с трудо́м наде́тый, напя́ленный;

1, 2 см. узвалачы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ву́звалак ’брус у калёсах, што ляжыць на пярэдняй восі’ (навагр., Шатал.). Гл. ву́залавак ’тс’, магчымы ўплыў з боку дзеяслоўных форм тыпу узваліць ’пакласці што-небудзь цяжкае’, узвалачы ’сцягнуць наверх і інш.’; падабенства да узвалак ’высокае, узвышанае месца’, відаць, выпадковае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)