испо́льзоваться несов., страд. выкарысто́ўвацца, скарысто́ўвацца; ужыва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

in use

ужыва́цца, быць ува ўжы́тку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wżywać się

незак. удумвацца, ужывацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

употребля́ться

1. (использоваться) скарысто́ўвацца, выкарысто́ўвацца, ужыва́цца;

стрептомици́н употребля́ется при лече́нии туберкулёза стрэптаміцы́н ужыва́ецца пры лячэ́нні туберкулёзу;

2. страд. скарысто́ўвацца, выкарысто́ўвацца; ужыва́цца; тра́ціцца; см. употребля́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ужыва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ужываць — ужыць і стан паводле знач. дзеясл. ужывацца ​2; прымяненне, выкарыстоўванне. Пераноснае ўжыванне слова. □ Калісьці ў .. прадзеда [пана Магдановіча] ляжаў дзікі пустыр зямлі без усялякага ўжывання. Бядуля.

2. Ужытак (у 2 знач.). Знаходзіцца ва ўжыванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

применя́ться

1. прыстасо́ўвацца; см. примени́ться;

2. страд. прымяня́цца; ужыва́цца; выкарысто́ўвацца, скарысто́ўвацца; прыстасо́ўвацца; см. применя́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gültig

a сапра́ўдны, зако́нны

~ sein — мець сі́лу, ужыва́цца, быць у абарачэ́нні (пра манеты)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

употреби́тельный ужыва́льны; ужы́тны;

быть употреби́тельным (ча́ста) ужыва́цца;

э́то сло́во о́чень употреби́тельно гэ́та сло́ва ве́льмі ча́ста ўжыва́ецца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Валовая скура ’шмат, багата’ (КЭС). Магчыма, валовая скура мела калісьці больш канкрэтнае значэнне меры, чым проста ’шмат’. Бясспрэчна, аднак, што такі выраз мог ужывацца ў значэнні меры, як і іншыя назвы частак цела жывёлін, параўн. туша, вепръ (гл. Скурат, Меры, 142 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хожде́ние ср. хаджэ́нне, -ння ср., хада́, -ды́ ж., хадня́, -ні́ ж.;

◊

име́ть хожде́ние хадзі́ць, ужыва́цца, быць у абарачэ́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)