Verbum

удзеўбану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак. і аднакр.

Ударыць дзюбай, клюнуць.

улупі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; зак., чым, па кім-чым (разм.).

Ударыць, агрэць.

У. палкай.

ча́хнуць², -ну, -неш, -не; ча́хнуў, -нула; -ні; зак. (разм.).

Гучна стрэліць, ударыць і пад.

пэ́цнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; зак. (разм.).

1. гл. пэцкаць.

2. каго (што), па чым. Ударыць.

П. па твары.

прышпо́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго (што).

Ударыць шпорамі (па баках каня), прымушаючы рухацца.

|| незак. прышпо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

гонг, -а, мн. -і, -аў, м.

Ударны музычны інструмент у выглядзе металічнага дыска, ужыв. таксама для падачы сігналаў.

Ударыць у г.

пырну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́; -ну́ць; -ні́; зак., каго-што чым (разм.).

Ударыць чым-н. вострым.

П. штыком у грудзі.

ва́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца; незак.

1. Вызначаць сваю вагу шляхам узважвання.

2. Праяўляць жаданне, намервацца зрабіць што-н. (разм.).

В. ударыць кіем.