нізкапакло́ннік, ‑а, м.

Той, хто нізкапаклоннічае; угодлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлі́злівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які падлізваецца; ліслівы, угодлівы. Падлізлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серві́льны

(лац. servilis)

рабалепны, угодлівы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

уго́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Угодлівы чалавек (разм.).

2. У рэлігійным уяўленні: святы, які ўгадзіў Богу сваім бязгрэшным жыццём.

|| ж. уго́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

służalczy

пагард. рабалепны; угодлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

subservient [səbˈsɜ:viənt] adj. derog. уго́длівы, ліслі́вы, рабале́пны;

subservient manners ліслі́выя мане́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

obsequious

[əbˈsi:kwiəs]

adj.

лісьлі́вы, падлі́зьлівы; уго́длівы, даго́длівы, пада́тлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

даго́длівы, ‑ая, ‑ае.

Услужлівы, угодлівы. Ласкавая, дагодлівая і яшчэ рухавая кабета,.. [цётка Макрына] вельмі ўпадала за сваімі «нявестачкамі». Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліслі́вы, -ая, -ае.

1. Які ліслівіць, дагаджае каму-н. з карысцю для сябе.

Л. хлопец.

2. Які змяшчае ліслівасць.

Ліслівая ўсмешка.

3. Ласкавы, угодлівы, які ўмее дагадзіць.

Л. голас (разм.).

|| наз. ліслі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падлы́жны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Падлізлівы, угодлівы. Прахор бачыў ягонае здзіўленне і, каб падмацаваць яго, гаварыў з фальшывай падлыжнай сціпласцю. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)