import​2 [ɪmˈpɔ:t] v. (from, into) імпартава́ць, уво́зіць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wwozić

незак. увозіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

імпартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Увезці (увозіць) з-за мяжы якія‑н. тавары.

[Ад лац. importare.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

re-import

уво́зіць наза́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

імпартава́ць

(лац. imortare = увозіць)

увозіць у краіну замежныя тавары для рэалізацыі іх на ўнутраным рынку (проціл. экспартаваць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

уво́з, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. увозіць — увезці.

2. Агульная колькасць або кошт тавараў, завезеных у краіну з-за мяжы; імпарт; проціл. вываз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hinéinschmuggeln

vt уво́зіць кантраба́ндай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

smuggle [ˈsmʌgl] v. займа́цца кантраба́ндаю;

smug gle smth. into the country уво́зіць што-н. у краі́ну кантраба́ндаю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

heréinführen

vt

1) уво́дзіць

2) уво́зіць, прыво́зіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

імпарцёр

(ад лац. importare = увозіць)

краіна, установа або асоба, якія займаюцца імпартам 1 (проціл. экспарцёр).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)