ukosem

коса; убок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

касаву́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., што (разм.).

Глядзець коса, убок (пра вочы).

Вока касавурыць.

|| зак. скасаву́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ве́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Асобная лінія ў сістэме чыгунак, якая адыходзіць убок ад асноўнай чыгуначнай магістралі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

накася́к, прысл.

1. Коса, убок ад прамога кірунку.

Дарога ішла н.

2. Пра хуткую, нядбайную работу.

Так-сяк, накасяк, абы не па-людску (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прэч, прысл.

Убок, далей ад якога-н. месца, далоў.

Пайшоў п. адгэтуль!

◊

Рукі прэч! (у знач. выкл.) — патрабаванне не ўмешвацца не ў сваю справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

abduce

[æbˈdu:s]

v.t.

адво́дзіць (убо́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Адтапы́рыць (губу) (КТС), адтапырыць ’адставіць убок’ (КЭС). Гл. тапырыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адгрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -рэ́бла; -рабі́; -рэ́бены; зак., што.

Грабучы, адсунуць убок, адкінуць.

А. сена.

А. смецце.

|| незак. адграба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

step aside

саступі́ць убо́к, адыйсьці́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вы́крык, ‑у, м.

Гучны адрывісты вокліч, крык. Шум, жарты, вясёлыя выкрыкі поўнага задавальнення поўнілі лазню. Колас. Хутка пачуліся грозныя выкрыкі стражнікаў: «Шырэй дарогу! Шырэй! Убок! Убок!» Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)