данты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Зубны урач, зубны тэхнік.

[Фр. dentiste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

technik

м. тэхнік;

technik górniczy — горны тэхнік;

technik laboratoryjny (dentystyczny) — лабараторны (зубны) тэхнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

военте́хник (вое́нный те́хник) ваентэ́хнік, -ка м. (вае́нны тэ́хнік).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сантэ́хнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Скарачэнне: санітарны тэхнік — спецыяліст, які займаецца ўстаноўкай і наладкай санітарнага абсталявання.

Інжынер-с.

Слесар-с. (спецыяліст па абслугоўванні цеплавой, водаправоднай і каналізацыйнай тэхнікі ў дамах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

technician [tekˈnɪʃn] n.

1. тэ́хнік

2. ма́йстар сваёй спра́вы; спецыялі́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

малападрыхтава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае дастатковай падрыхтоўкі, дастатковых ведаў. Малападрыхтаваны тэхнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

engineer​1 [ˌendʒɪˈnɪə] n.

1. інжыне́р; меха́нік; тэ́хнік

2. AmE машыні́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыро́джаны, -ая, -ае.

1. Уласцівы ад нараджэння.

П. імунітэт.

П. парок сэрца. П. талент.

2. Які ў найвышэйшай ступені валодае якімі-н. уласцівасцямі, якасцямі для якой-н. дзейнасці.

П. тэхнік. П. мастак.

|| наз. прыро́джанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

technician

[tekˈnɪʃən]

n.

тэ́хнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тэхнару́к, ‑а, м.

Інжынер або тэхнік, які адказвае за тэхніку вытворчасці і якасць прадукцыі; тэхнічны кіраўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)