затэарэтызава́ць

‘прадставіць што-небудзь у тэорыі’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. затэарэтызу́ю затэарэтызу́ем
2-я ас. затэарэтызу́еш затэарэтызу́еце
3-я ас. затэарэтызу́е затэарэтызу́юць
Прошлы час
м. затэарэтызава́ў затэарэтызава́лі
ж. затэарэтызава́ла
н. затэарэтызава́ла
Загадны лад
2-я ас. затэарэтызу́й затэарэтызу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час затэарэтызава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рэвізіяні́зм, -у, м.

Абазначэнне ідэйна-палітычных і навуковых кірункаў, якія пераглядаюць прынцыпы і палажэнні якой-н. тэорыі, канцэпцыі, вучэння.

|| прым. рэвізіяні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

animist [ˈænɪmɪst] n. анімі́ст (прыхільнік тэорыі анімізму)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бальшаві́зм, -у, м.

Палітычная рэвалюцыйная плынь у рабочым руху, якая ўзнікла ў Расіі ў пачатку 20 ст. на базе марксісцкай тэорыі, развітай затым партыяй бальшавікоў.

|| прым. бальшаві́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адзі́нства, -а, н.

1. Агульнасць, поўнае падабенства.

А. думкі.

А. поглядаў.

2. Цэльнасць, згуртаванасць, непадзельнасць.

А. народа.

3. Непарыўнасць, узаемная сувязь.

А. тэорыі і практыкі.

А. формы і зместу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прымяні́масць, ‑і, ж.

Магчымасць прымянення, выкарыстання. Нрымянімасць тэорыі на практыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утапі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць утапічнага; нерэальнасць. Утапічнасць ідэй. Утапічнасць тэорыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

praxis [ˈpræksɪs] n. (pl. -xes) philos. пра́ктыка (у адрозненне ад тэорыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сінкрэты́чны, -ая, -ае (кніжн).

1. гл. сінкрэтызм.

2. Злітны, нерасчлянёны ў сваім зыходным, першапачатковым стане.

Сінкрэтычная рэлігія.

Сінкрэтычнае цэлае.

3. Які вызначаецца эклектызмам, знешняй злучанасцю таго, што ўнутрана не злучана.

Сінкрэтычныя тэорыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валюнтарысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на валюнтарызме; уласцівы валюнтарызму. Валюнтарыстычныя тэорыі. Валюнтарыстычны светапогляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)