Verbum

палу́ндра, выкл.

Вокрык, які перасцерагае аб небяспецы (першапачаткова ў маракоў і пажарных: папярэджанне тыпу «беражыся — падае зверху»).

ста́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Нерухомая частка электрычнай машыны ротарнага тыпу.

|| прым. ста́тарны, -ая, -ае.

мястэ́чка, -а, мн. -і, -чак, н. (уст.).

Пасёлак гарадскога тыпу.

М.

Любча.

|| прым. местачко́вы, -ая, -ае.

М. жыхар.

смугля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Смуглая жанчына, дзяўчына.

Гэта была с. ўсходняга тыпу.

акардэо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Храматычны гармонік з клавіятурай фартэпіяннага тыпу для правай рукі.

|| прым. акардэо́нны, -ая, -ае.

трэпа́нг, -а, мн. -і, -аў, м.

Марская беспазваночная жывёліна тыпу ігласкурых, мяса якой ужываецца ў ежу.

|| прым. трэпа́нгавы, -ая, -ае.

аднатыпо́вы і аднаты́пны, -ая, -ае.

Аднаго ці падобнага тыпу.

Аднатыповыя вобразы.

Аднатыпныя машыны.

|| наз. аднатыпо́васць, -і, ж. і аднаты́пнасць, -і, ж.

чакме́нь, -мяня́, мн. -мяні́, -мянёў, м.

Старадаўняе верхняе мужчынскае адзенне каўказскага тыпу ў выглядзе паўкафтана, пашытага ў талію са зборкамі ззаду.

кетме́нь, -я, мн. -і, -яў, м.

У Сярэдняй Азіі: сельскагаспадарчая прылада тыпу матыкі для акучвання пасеваў, капання і чысткі арыкаў.

|| прым. кетме́нны, -ая, -ае.