archetype [ˈɑ:kitaɪp] n. археты́п; прататы́п; тыпо́вы прадстаўні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mainstream​2 [ˈmeɪnstri:m] adj. тыпо́вы; нарма́льны, традыцы́йны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тыпаразме́р, ‑у, м.

Спец. Тыповы размер (станкоў, дэталей і пад.). Тыпаразмеры інструментаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

typowy

тыповы, тыпічны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

typical

[ˈtɪpɪkəl]

adj.

тыпо́вы, характэ́рны

a typical Belarusian ornament — тыпо́вы белару́скі арна́мэнт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

charakterístisch

[ka-]

характэ́рны, тыповы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kénnzeichnend

a характэ́рны, тыпо́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тыпі́чны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і тыповы. Стройны, шыракаплечы, з блакітнымі вачамі і русымі валасамі, .. [Іван] нагадваў тыпічнага беларуса. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Касаво́кі ’асоба з косым вокам’. Тыповы складаны прыметнік з другой часткай ‑вокі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

здра́дніцтва, ‑а, н.

Паводзіны, учынкі здрадніка. Пісьменнік здолеў даць не толькі тыповы характар правакатара, але і раскрыць вытокі здрадніцтва. Дзюбайла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)