матч назоўнік | мужчынскі род

Спартыўнае спаборніцтва ў гульні паміж двума праціўнікамі або дзвюма камандамі.

  • Футбольны м.
  • М. турнір.

|| прыметнік: матчавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

tournament [ˈtʊənəmənt] n. турні́р;

a fencing tour nament спабо́рніцтва па фехтава́нні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

турни́р турні́р, -ру м., ист. турна́й, -на́ю м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

turniej, ~u

м. турнір;

turniej szachowy — шахматны турнір

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бліцтурнір, ‑а, м.

Шахматны турнір, у якім на кожную партыю даецца максімальна абмежаваны час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

занальны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пэўнай зоны, характэрны ёй. Занальная доследная станцыя. Занальны турнір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tournament

[ˈtʊrnəmənt]

n.

турні́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

міжзанальны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рада зон, агульны для некалькіх зон.

2. Які адбываецца паміж прадстаўнікамі зон. Міжзанальны шахматны турнір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Turníer

n -s, -e турні́р, спабо́рніцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

szachowy

шахматны;

turniej szachowy — шахматны турнір

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)