ёлуп, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., лаянк.).

Бесталковы, тупы чалавек; дурань, асталоп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тупа...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. тупы (у 2, 3 і 8 знач.), напр.: тупавугольны, тупагаловы, тупаморды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тупава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі тупы. Тупаватая сякера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубо́вы, -ая, -ае.

1. гл. дуб.

2. перан. Цвёрды, не прыдатны да яды (разм.).

Дубовыя яблыкі.

3. перан. Грубы, нязграбны, тупы (разм.).

Д. стыль.

Дубовая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меднало́бы, ‑ая, ‑ае.

Разм. пагард. Тупы, упарты. Медналобы галавацяп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчымлі́вы, -ая, -ае.

1. Які выклікае раздражненне, рэзкі боль.

Ш. пах.

2. Тупы, ныючы (пра боль).

3. Моцны, неадольны, які хвалюе.

Шчымлівае жаданне.

|| наз. шчымлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

goofy [ˈgu:fi] adj. infml дурны́, тупы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

obtuse [əbˈtju:s] adj.

1. fml недалёкі, абмежава́ны, невялі́кага ро́зуму

2. тупы́, тупавуго́льны;

an obtuse angle тупы́ ву́гал

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тупавуго́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае тупы вугал, з тупым вуглом. Тупавугольны трохвугольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dull [dʌl] adj.

1. ну́дны, неціка́вы

2. невыра́зны, няя́ркі

3. глухі́ (пра гукі)

4. пахму́рны (пра дзень, надвор’е)

5. тупы́;

a dull pain тупы́ боль

6. тупы́, дурны́, неразу́мны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)