то́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да торкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што або чым.

Тое, што і торкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nuzzle [ˈnʌzl] v. це́рціся, крана́ць, то́ркаць но́сам (звыч. пра жывёл)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пато́ркваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Торкаць час ад часу. Паторкваць за вяроўку. Рыба паторквае кручок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nod​2 [nɒd] v.

1. ківа́ць (галавой);

nod one’s head ківа́ць галаво́й;

nod a greeting віта́цца кіўко́м (галавы́);

nod assent сцвярджа́льна кіўну́ць галаво́й

2. то́ркаць но́сам, драма́ць

nod off [ˌnɒdˈɒf] phr. v. infml то́ркаць но́сам, драма́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

то́рканне ср.

1. толка́ние, ты́канье;

2. дёрганье;

3. клёв м.;

1-3 см. то́ркаць, то́ркнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spanner [ˈspænə] n. BrE, tech. га́ечны ключ

♦

throw a spanner in the works BrE ≅ то́ркаць па́лкі ў ко́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прысты́ркнуць ’прымацаваць’ (Ян.). Гл. то́ркаць, ты́ркаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пату́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Час ад часу, злёгку тузацца. Плотка, нарэшце, заўважыла крошку. Белы паплавок ажыў і, старанна перадаючы гульню рыбы з прыпадай, пачаў патузвацца і торкаць носам у ваду... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Та́ркаць ’крычаць (пра гусей)’: гусі таркаюць так: тыр‑тар (в.-дзв., Шатал.), та́ркаюць, тэ́ркаюць ’гагочуць (гусі)’ (паст., карэлку, стаўб., ЛА, 1). Гукапераймальнае, параўн. таркатаць, гл.

Тарка́ць ’соваць, торкаць’, ’штурхаць, будзіць’ (ТСБМ, Нас.), ’кляваць (пра рыбу)’ (мазыр., ГЧ), ’рухаць’ (Шпіл.), та́ркаць ’штурхаць’ (Сцяшк. Сл.), то́ркаць ’чапаць, кратаць’, ’кляваць’ (ТС), то́ркацца ’торкацца’ (Растарг.), торка́цца ’варушыцца, калывацца’ (ТС). Укр. торка́ти ’кратаць, кранаць, чапаць; закранаць’. Гл. торкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)