мы́тніца, ‑ы, ж.

Гіст. Таможня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́тніца

‘таможня’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мы́тніца мы́тніцы
Р. мы́тніцы мы́тніц
Д. мы́тніцы мы́тніцам
В. мы́тніцу мы́тніцы
Т. мы́тніцай
мы́тніцаю		 мы́тніцамі
М. мы́тніцы мы́тніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мы́тня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Установа, якая ажыццяўляе кантроль над правозам тавараў праз граніцу і займаецца зборам пошлін за такі правоз, таможня.

|| прым. мы́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мы́тніца, мы́тня

(польск. mytnica, mytnia)

гіст. таможня.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

custom house

мы́тня, тамо́жня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мы́тніца, мытня ’таможня’ (ТСБМ, Нас., АУ). З польск. mytnica, mytnia ’тс’. Больш падрабязна гл. Германовіч, Лекс. і грам., 3–5.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

customs

[ˈkʌstəmz]

n., pl.

1) мы́та, пада́так за ўво́з

2) мы́тня, тамо́жня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Мыта́ра ’рубель (на возе сена)’ (мсц., ісл., ДАБМ, к. 289). Няясна. Магчыма ад ст.-рус. мытарница ’таможня’, дзе знаходзіўся шлагбаум — адна са знешніх прыкмет мытніцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

customs [ˈkʌstəmz] n. pl.

1. мы́тня, тамо́жня;

customs duty/duties мы́та, мы́тная/тамо́жная по́шліна;

a customs officer мы́тнік, тамо́жнік;

go through customs and passport control прайсці́ мы́тны/тамо́жны агля́д і па́шпартны кантро́ль

2. мы́та, мы́тная/тамо́жная по́шліна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Камора, каморка, комора, кумора ’кладоўка, халоднае памяшканне пры хаце для захоўвання запасаў ежы, адзення’, ’бакоўка, прыбудоўка ў вясковай хаце, дзе спяць, стопка’ (Нас., ТСБМ, Чуд., Мал., Сцяшк., Сцяц. Нар., Жд. 3, Сержп. Грам., Сцяц.; карэліц., докш., Янк. I; В. В., Яруш., Бяльк., Гарэц., Тарн.; шаркаў., Нар. сл.; Рам. 8, Сл. паўн.-зах.)’, кантрольны пункт лясніцтва’ (ТСБМ, Інстр. III; Яшк.); ’будынак для складвання сена’ (Яшк.), ’асобная клетачка ў сотах’ (ваўк., Сл. паўн.-зах.; ашм., З нар. сл.), навагр. каморкі ’складкі ў смаржках’ (Жыв. сл.). Ст.-бел. камора ’тс’ і ’таможня’ (XV–XVIII ст.). Лексема ёсць ва ўсіх слав. мовах. Вельмі старое запазычанне з лац. camera (camara) ’скляпеністая столь’ (зрэшты такое значэнне ёсць і ў ст.-рус. комора, камора побач з іншымі: ’дом, жыллё’, ’пакой’, ’кладоўка’, ’гандлёвая пабудова’) < ст.-грэч. καμάρα ’скляпенне’ (Слаўскі, 2, 390–392); Фасмер (2, 305) выводзіць гэта запазычанне з-за націску са ст.-грэч. καμάρα, а не з лац.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)