сямёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Лічба

7.

2. Назва чаго-н. з сямі адзінак, напр., група з сямі чалавек, карта (для гульні) з сямю ачкамі і пад.

3. Назва маршрутаў транспартных сродкаў, абазначаных лічбай 7 (трамвай, аўтобус, тралейбус; разм.).

Дзе с. спыняецца? Паеду на сямёрцы.

|| прым. сямёрачны, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

септэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.

1. Музычны твор для сямі выканаўцаў з асобнай партыяй для кожнага.

2. Ансамбль з сямі выканаўцаў.

[Ад лац. septem — сем.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямікла́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае сем класаў, складаецца з сямі класаў. Сямікласная музычная школа.

2. У аб’ёме сямі класаў. Сямікласная адукацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяміго́дак, ‑дка, м.

Дзіця ва ўзросце сямі год.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямібо́рства, ‑а, н.

Спартыўнае спаборніцтва, якое складаецца з сямі відаў практыкаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ЗІ́БЕНБУНД

(ням. Siebenbund),

гл. Канкардат сямі.

т. 7, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сямісве́чнік, ‑а, м.

Падсвечнік для сямі свечак. Пасярэдзіне пакоя вісеў сямісвечнік. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямізна́чны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з сямі знакаў дзесятковай сістэмы лічэння. Сямізначны лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усямёх, прысл.

У колькасці сямі чалавек (толькі пра мужчын або толькі пра жанчын).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыято́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Сістэма музычных гукаў, якая ўтвараецца паслядоўнасцю асноўных сямі ступеней ладу.

[Ад грэч. diatonikós — які пераходзіць ад тону да тону.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)