сялі́ба ж. Síedlung f -, -en, Ánsiedlung f -; Órtschaft f -, -en, Dorf n -(e)s, Dörfer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сялі́ба ’населены пункт у сельскай мясцовасці (пасёлак, сяло і пад.)’ (ТСБМ), ’двор, месца з жылым памяшканнем і прыналежнымі да яго пабудовамі і агародам’, ’жытло, дамоўка’, ’пасяленне’ (Ласт.), ’селішча’, ’месца пасялення’ (Мядзв., Шн. 2, Нік., Оч., Сержп. Прымхі), ’сядзіба’ (Касп., Сцяшк., Сл. ПЗБ, Яшк., Бяльк.), сялі́бішча ’месца, дзе была сядзіба’ (Сл. ПЗБ). Да сяліць, па ўзору сядзіба (гл.) з суф. ‑іба, якому прыпісваецца балтыйскае паходжанне, гл. Лаўчутэ, Балтизмы, 130; Мартынаў, SlW, 66 і інш.; параўн. больш раннія формы сялі́дба (сели́дба) ’будоўля’ (Нас., Шымк. Собр.), ст.-бел. сели́дьба ’пасяленне’ (Козыраў, Очерки, 171), рус. наўг., пск. сели́тьба ’сядзіба’, макед. сели́дба ’перасяленне’ і пад., селідзе́бнэ ’вялікі прысядзібны ўчастак’ (лун., Выг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сялі́ба Месца пад жылым домам і с.-г. пабудовамі; двор; хутар; пасяленне; сядзіба 1 (БРС). Тое ж сялі́дзьба (Рэч., Сен. Касп., Слаўг., паўн. паветы Чарнігаўскай губ. П. А. Расторгуев. Сев.-бел. говор, 1927, 152), сялі́дба (Нас. АУ, Слаўг.), сялі́цьба (Слаўг.), сялі́бка (Слаўг.).

□ в. Сяліба Бярэз., в. Сялібка Віц. (Рам. Мат.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

В’юноўская Сяліба (в., Быхаўскі р-н) 10/44

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ко́тлішча, -а, н. (разм.).

1. Месца жыхарства, сяліба.

Ён і цяпер на дзедавым котлішчы сядзіць.

2. перан. Род, сям’я.

Благі хлопец, як і ўсё іх к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяко́ў, ‑ова.

Які належыць дзяку. Дзякова сяліба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́дла, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

1. Дом, сяліба.

2. Сям’я, род.

Сусед прыехаў з усім сваім кодлам.

3. перан. Група людзей, аб’яднаных чым-н. (пагард.).

Варожае к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

селе́ние ср. сяло́, -ла́ ср.; сялі́ба, -бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сэ́дас, ‑а, м.

Абл. Месца жыхарства, сяліба; котлішча. Трэба было вяртацца назад, у горад. Але .. [Язэпа] цягнула на стары бацькаў сэдас. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

abode

I [əˈboʊd]

n.

жытло́ n.; сялі́ба f.

II [əˈboʊd]

v., p.t, p.p. of abide

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)