сціна́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сцяць ​1.

сціна́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сцяць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замы́ліць², -лю, -ліш, -ліць; зак., што (разм.).

Падтуліць, сцяць (пра губы).

З. губы.

|| незак. замы́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сця́ты ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сцяць ​1.

сця́ты ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сцяць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сціна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. сцінаць ​2 — сцяць ​2 (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыле́жаць

‘прыціснуць, сцяць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыле́жу прыле́жым
2-я ас. прыле́жыш прыле́жыце
3-я ас. прыле́жыць прыле́жаць
Прошлы час
м. прыле́жаў прыле́жалі
ж. прыле́жала
н. прыле́жала
Загадны лад
2-я ас. прыле́ж прыле́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыле́жаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сця́ты I сру́бленный, ссечённый, снесённый; см. сцяць I

сця́ты II разг.

1. сти́снутый, сжа́тый;

2. сжа́тый;

1, 2 см. сцяць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сціна́ць гл. сцяць I, II

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zacisnąć

зак. заціснуць; сціснуць; сцяць;

zacisnąć zęby — сцяць зубы;

zacisnąć pięści — сціснуць кулакі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Заця́ць ’заціснуць, сцяць’. Рус. бранск. затя́ть ’сціснуць вусны, сцяўшы зубы’. Гл. цяць (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Падціна́ка, пацьціна́ка ’чалавек, які заўсёды любіць падсмейваць другіх’ (Янк.). Да падцінаць < ‑цяць, ‑цінаць (гл. выцінаць, сцяць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)