сцяка́нне ср.

1. стека́ние;

2. истека́ние;

1, 2 см. сцяка́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ściekać

незак. сцякаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áusbluten

vi сцяка́ць крывёю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ociekać

незак. сплываць, сыходзіць, сцякаць;

ociekać krwią — сыходзіць (сцякаць) крывёю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сце́каць. Гл. сцякаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыстыля́тар

(ад лац. distillare = сцякаць кроплямі)

прыбор для дыстыляцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

жалабава́ты, ‑ая, ‑ае.

Выгнуты жолабам, з жалабамі. Жалабаватая дошка. □ [Маці] будзе прыслухоўвацца, як па жалабаватым шыферным даху срэбнымі пруткамі будзе сцякаць дождж. Наўроцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сбега́ть несов.

1. збяга́ць; (о воде — ещё) сцяка́ць;

2. (удирать) збяга́ць, уцяка́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wykrwawiać się

незак. сцякаць крывёю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дыстылява́ць

(лац. distillare = сцякаць кроплямі)

ачышчаць перагонкай, раздзяляць вадкія сумесі на фракцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)