сухі́ в разн. знач. сухо́й;
суха́я бялі́зна — сухо́е бельё;
сухо́е паве́тра — сухо́й во́здух;
сухо́е ле́та — сухо́е ле́то;
сухо́е дрэ́ва — сухо́е де́рево;
суха́я рука́ — суха́я рука́;
с. хлеб — сухо́й хлеб;
суха́я е́жа — суха́я пи́ща;
с. ка́шаль — сухо́й ка́шель;
суха́я сустрэ́ча — суха́я встре́ча;
сухо́е апавяда́нне — сухо́й расска́з;
с. трэск — сухо́й треск;
○ сухі́я кармы́ — с.-х. сухи́е корма́;
суха́я пераго́нка — тех. суха́я перего́нка;
сухо́е віно́ — сухо́е вино́;
с. паёк — сухо́й паёк;
с. лік — спорт. сухо́й счёт;
с. лёд — сухо́й лёд;
◊ выйсці́ сухі́м з вады́ — вы́йти сухи́м из воды́;
с. зако́н — сухо́й зако́н;
трыма́ць по́рах сухі́м — держа́ть по́рох сухи́м;
аб сухі́м хле́бе — сухи́м хле́бом пита́ясь;
сухо́й ні́ткі не застало́ся — сухо́й ни́тки не оста́лось;
сухо́га ме́сца няма́ — сухо́го ме́ста нет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ало́вак, ало́ўка, мн. ало́ўкі, ало́ўкаў, м.
Прылада для пісьма, малявання, чарчэння — тонкая палачка графіту або сухой фарбы ў драўлянай, пластыкавай, металічнай і інш. абалонцы.
Каляровыя алоўкі.
|| прым. ало́ўкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сушэ́йшы прил. сравнит. ст. су́ше, посу́ше, бо́лее сухо́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
груд м.
1. буго́р, холм;
2. сухо́й луг, суходо́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзёгаць, -гцю, м.
Цёмны смалісты вадкі прадукт, які атрымліваецца шляхам сухой перагонкі дрэва, торфу або каменнага вугалю.
Змазаць боты дзёгцем.
◊
Лыжка дзёгцю ў бочцы мёду — пра што-н. малое, здольнае атруціць, сапсаваць вялікае.
|| прым. дзёгцевы, -ая, -ае і дзягця́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
біякрэ́м, ‑а, м.
Касметычны крэм, у састаў якога ўваходзяць біястымулятары. Біякрэм для сухой скуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сухаве́рхі, ‑ая, ‑ае.
З сухой верхавінай. Заўзята і гучна барабаніў у сухаверхае дрэва дзяцел. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ґвіна́ ’баравое месца, пакрытае сухой ігліцай’ (Сл. паўн.-зах.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шмато́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.
1. Абрэзак, абрывак скуры, тканіны і пад.
Ш. матэрыі.
2. Жмут чаго-н.
Ш. поўсці.
3. Невялікі кавалак, камяк чаго-н.; нязначная колькасць чаго-н.
Ш. сала.
Сям-там тырчалі шматкі сухой травы.
|| прым. шмато́чны, -ая, -ае і шматко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́пнуцца, ‑пнуся, ‑пнешся, ‑пнецца; зак.
Разм. Выдацца, высунуцца ўперад; набухнуць. На сухой жылістай шыі выпнуліся сінія вены. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)