супо́льны, -ая, -ае.

1. Сумесны, агульны, які ў аднолькавай меры належыць усім.

Супольная паша.

2. Які ажыццяўляецца сумесна з кім-н.

Супольнае падарожжа.

Супольна (прысл.) працаваць.

3. Аднолькавы з кім-н., уласцівы каму-н. адначасова з іншымі.

Супольныя імкненні.

Супольныя інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ko¦operíeren

vi дзе́йнічаць супо́льна, супрацо́ўнічаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cohabit

[koʊˈhæbət]

v.i.

жыць супо́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

społem

супольна, сумесна, разам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gremialnie

супольна, сумесна, разам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wespół

сумесна, разам; супольна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wspólnie

разам, сумесна, супольна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pospołu

разам; сумесна; супольна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jointly

[ˈdʒɔɪntli]

adv.

ра́зам; злу́чна, супо́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

take counsel

ра́іцца, супо́льна абмярко́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)