су́нуты в разн. знач. су́нутый; см. су́нуць I 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́нуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сунуць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыркну́ць

‘уваткнуць, сунуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. тыркну́ тыркнё́м
2-я ас. тыркне́ш тыркняце́
3-я ас. тыркне́ тыркну́ць
Прошлы час
м. тыркну́ў тыркну́лі
ж. тыркну́ла
н. тыркну́ла
Загадны лад
2-я ас. тыркні́ тыркні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час тыркну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

су́нуть сов.

1. су́нуць, усу́нуць, засу́нуць; (запихнуть) запхну́ць, запіхну́ць, мног. пазапіха́ць, пазапі́хваць; (погрузить, опустить) усу́нуць, усадзі́ць;

2. (небрежно дать) ты́цнуць, су́нуць;

3. (дать взятку) разг. падсу́нуць;

4. (ткнуть чем-л.) су́нуць, саўгану́ць, ты́цнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wścibić

зак. сунуць, усунуць, засунуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паткну́ць, ‑ткну, ‑ткнеш, ‑ткне; ‑ткнём, ‑ткняце; зак., каго-што.

Разм. Сунуць, даць што‑н. каму‑н. [Бацька:] — Можа грошай трэба будзе паткнуць доктару.., дык што ж ты зробіш. Чорны.

•••

Нос паткнуць — сунуцца, паказацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да сунуць (у 1–5 знач.).

2. каго-што. Перамяшчаць, перасоўваць з месца на месца. Варушыць Аўгіня вілачнікам гаршкі, чапялой патэльню совае да вуголляў. Бядуля. Потым пасажыры совалі кашалёк нагамі, пакуль ён не апынуўся ў кутку, дзе стаяў безбілетны Віця. Якімовіч.

3. безас. Разм. Пра рэзкі боль. Совае ў калена.

•••

Соваць (сунуць, тыцкаць) нос куды — умешвацца ў што‑н., звычайна не ў сваю справу.

Соваць (тыцкаць) пад нос каму — даваць, паказваць што‑н. непачціва, абы-як.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасо́вішча ’работнік, якога трэба падштурхоўваць’ (Нас.). Да насоўваць < су́нуць, соваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

officious

[əˈfɪʃəs]

adj.

1) празьме́рна паслу́жлівы; які́ навя́звае свае́ паслу́гі; назо́льны

2) які́ лю́біць су́нуць нос не ў сваё

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сува́ць ’соваць, піхаць’ (Нас., Бяльк.). Ад соваць (гл.) пад уплывам формаў зак. тр., гл. сунуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)