прыле́глы, -ая, -ае.

1. Які прылягае да чаго-н., мяжуецца з чым-н.

Прылеглыя астравы.

2. У матэматыцы: які прымыкае; сумежны.

П. вугал.

3. Які сапсаваўся ад доўгага ляжання.

Прылеглая мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ángrenzend

a суме́жны, сусе́дні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

allied [əˈlaɪd] adj.

(to)

1. саю́зны; саю́зніцкі

2. [ˈælaɪd] суме́жны;

allied sciences суме́жныя наву́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

neighboring

[ˈneɪbərɪŋ]

adj.

сусе́дні; суме́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

benáchbart

a сусе́дні, суме́жны, навако́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

przyległy

прылеглы, сумежны, суседні;

przyległy las — суседні (прылеглы) лес;

kąt przyległy мат. сумежны вугал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

алефі́ны

(ад лац. oleum = алей + affinis = блізкі, сумежны)

тое, што і алкены.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

adjoining

[əˈdʒɔɪnɪŋ]

adj.

суме́жны; сусе́дні

adjoining rooms — сусе́днія, суме́жныя пако́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pograniczny

1. пагранічны; памежны;

2. суседні; сумежны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыпадабне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпадабняць — прыпадобніць і прыпадабняцца — прыпадобніцца.

2. У літаратуразнаўстве — рытарычная фігура параўнаная.

3. Вымаўленне якога‑н. гука ў слове так, што ён становіцца падобным на сумежны з ім, блізкім да яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)