султа́н​I м. (тытул) Súltan m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

султа́н​II м. (упрыгожванне) Féderbusch m -(e)s, -büsche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

султа́н

(тур. sultan, ад ар. sultān = панаванне)

1) спадчынны тытул манарха ў некаторых мусульманскіх краінах;

2) упрыгожанне з пер’яў пер’я ці конскіх валасоў на галаўным уборы ў ваенных;

3) суквецце ў некаторых раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Султа́н ’манарх у некаторых мусульманскіх краінах’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), ст.-бел. султанъ (салтанъ, зоптанъ, сзолданъ, солтанъ, солданъ) ’султан’ (XV ст.), якое са ст.-рус. султанъ, салтанъ (XV ст.) (Булыка, Лекс. запазыч., 27), укр., рус. султа́н ’тс’. Магчыма, праз візант.-грэч. σολδάνος ’тс’ (ЕСУМ, 5, 472). З араб.-тур. sulṭân ’тс’ (Фасмер, 3, 801).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Султан Веледа 10/351

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Султан-Хусейн 2/318

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Султан Мухамед 1/152—153 (укл.), 155; 7/128—129 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Султан Мухамед

т. 15, с. 263

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тыпу Султан

т. 16, с. 78

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пір Султан Абдал 10/351

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)