Султа́н ’манарх у некаторых мусульманскіх краінах’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), ст.-бел.султанъ (салтанъ, зоптанъ, сзолданъ, солтанъ, солданъ) ’султан’ (XV ст.), якое са ст.-рус.султанъ, салтанъ (XV ст.) (Булыка, Лекс. запазыч., 27), укр., рус.султа́н ’тс’. Магчыма, праз візант.-грэч.σολδάνος ’тс’ (ЕСУМ, 5, 472). З араб.-тур.sulṭân ’тс’ (Фасмер, 3, 801).