contemplate [ˈkɒntəmpleɪt] n.

1. абду́мваць, ду́маць, разду́мваць, меркава́ць

2. fml сузіра́ць, ува́жліва разгляда́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

contemplate

[ˈkɑ:ntəmpleit]

v.

1) разважа́ць, разду́мваць; аддава́цца ўспамі́нам

2) узіра́цца, глядзе́ць, сузіра́ць

to contemplate waves at seashore — сузіра́ць хва́лі на ўзьбярэ́жжы мо́ра

3) мець наме́р, наме́рвацца; мані́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лицезре́ть несов., книжн., уст., теперь ирон. ба́чыць (твар у твар, сваі́мі вача́мі, пе́рад сабо́й); (созерцать) сузіра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

-снабі́ць, параўн. сыснабіць (*саснабіць) ‘заспакоіць, супакоіць’ (Бяльк.). Магчыма, роднаснае ст.-слав. сънабъдѣти ‘захаваць, зберагчы, выратаваць’, адкуль рус. снабди́ть ‘забяспечыць’, чэш. snábděti ‘назіраць, сузіраць, забяспечваць’, серб.-харв. снабдети ‘забяспечыць’, ц.-слав. набъдети ‘ахоўваць’, прыставачнага ўтварэння ад бъдъти, што да прасл. *bъděti ‘быць бадзёрым, клапаціцца’, гл. Фасмер, 3, 696; Трубачоў, Этимология–1972, 28; Глухак, 568.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сузіра́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сузіраць.

2. Паглыбленасць у свой унутраны духоўны свет.

3. У філасофіі — пачатковая ступень пазнання, пачуццёвая форма адлюстравання рэчаіснасці ў свядомасці чалавека. Ад жывога сузірання да абстрактнага мыслення і ад яго да практыкі — такі дыялектычны шлях пазнання ісціны, пазнання аб’ектыўнай рэальнасці. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спекулява́ць

(польск. spekulować, ад лац. speculare = сузіраць, наглядаць)

1) займацца спекуляцыяй, гандляваць з мэтай нажывы;

2) перан. дзейнічаць, выкарыстоўваючы што-н. у карыслівых мэтах (напр. с. на давер’і).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ruminate

[ˈru:mɪneɪt]

1.

v.t.

1) перажо́ўваць е́жу; жава́ць жва́чку

2) Figur. разду́мваць, абду́мваць, разжо́ўваць

He ruminated on the strange events of the past week — Ён разважа́ў пра незвыча́йныя падзе́і міну́лага ты́дня

2.

v.i.

сузіра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

назіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. каго-што, за кім-чым, з дадан. сказам і без дап. Разглядаць, глядзець збоку, не ўмешваючыся; сузіраць. Назірае Міхась праз акно святочны натоўп, думае свае думы. Лынькоў. Прэзідэнт моўчкі назіраў за хвалюючай сустрэчай гэтых двух вучоных, якія жылі ў розных капцах свету, ніколі не бачылі адзін аднаго і вось, сустрэўшыся, былі рады, як брат брату. Гамолка.

2. каго-што, з дадан. сказам і без дап. Сустракаючыся з кім‑, чым‑н., заўважаць яго ўласцівасці, асаблівасці і пад. — Мяне тут паставіла партыя, — з новым запалам сказаў Паходня, — і паставіла не для таго, каб я раўнадушна назіраў падзеі. Хадкевіч. // Бачыць, наглядаць. Ля Міхаськавага станка часта можна пазіраць і яшчэ больш прывабны малюнак. Кулакоўскі.

3. каго-што, за кім-чым і без дап. Даследаваць, вывучаць. Назіраць зацьменне Сонца. Вучыць школьнікаў назіраць. □ Я вандрую па той краіне, дзе жыву, вывучаю яе прыроду, назіраю за жыццём яе звяроў і птушак. В. Вольскі.

4. за кім-чым. Пільнаваць, даглядаць, каб не здарылася чаго‑н. дрэннага. Назіраць за дзецьмі. □ Міхал узяў лапату, укінуў у завалачнае акно пяску, насыпаў яго таксама на парог, які тут жа паволі пачаў нібы зацягвацца шклом. — Цяпер добра, — сказаў ён падручнаму, — але назіраў, за шлакам. Карпаў. // Сачыць за кім‑, чым‑н. Алік і Валерык употай пазіралі за хлопцам. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)