n -(е)s, -e падста́ўка; стані́на; стэла́ж; карка́с
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Büchergestell
n -(e)s, -e стэла́ж, этажэ́рка, палі́ца (для кніг)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
стелла́жв разн. знач.стэла́ж, -жа м.;
кни́жные стеллажи́ кні́жныя стэлажы́;
поста́вить вёсла в стеллажи́ паста́віць вёслы ў стэлажы́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
rack1[ræk]n.
1. ве́шалка (з кручкамі)
2. палі́ца, стэла́ж;
a luggage rack палі́ца для рэ́чаў (у аўтобусе, цягніку);
The dishes are on the plate rack. Посуд на сушылцы.
3. the rackhist. ды́ба
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
старада́ўні, ‑яя, ‑яе.
1. Які існуе з далёкіх часоў, захаваўся ад далёкага мінулага. Старадаўні звычай. Старадаўні гатычны сабор. Старадаўняя манета. □ Нам асвятлялі Шлях да перамогі Пяць зорак Старадаўняга Крамля.Астрэйка.// Які існаваў у далёкія, старыя часы, быў характэрны для мінуўшчыны. Паміж шафай і сцяной стаяў нізкі, старадаўняй работы стэлаж, на дзвюх паліцах якога блішчалі фальгой і золатам кнігі.Чыгрынаў.
2. Вельмі стары. Старадаўнія ліпы. □ Вузкаю палоскаю На краі нябёс Лёг за нашай вёскаю Старадаўні лес.Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
stelaż, ~u
м.
1.стэлаж;
2. рама;
plecak ze ~em zewnętrznym (wewnętrznym) — заплечнік з вонкавай (унутранай) рамай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
storage[ˈstɔ:rɪdʒ]n.
1. хава́нне, захо́ўванне;
data storage захо́ўванне да́ных (у камп’ютары);
storage shelvesстэла́ж;
a storage wall сце́нка (шафы);
put smth. in/into storage здава́ць што-н. на захо́ўванне
2. склад, схо́вішча;
a cold storage халадзі́льнік
3. пла́та за захо́ўванне;
pay storage плаці́ць за захо́ўванне рэ́чаў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Сталю́га ‘прыстасаванне для распілоўкі бярвёнаў на дошкі; высокія козлы’, ‘сталярны варштат’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Касп., Бяльк., Сцяшк., Жд. 3, Сл. ПЗБ, Некр., Ян., Выг., Бір. Дзярж., Сцяцко Сл.), ‘мальберт’ (Гарэц.), ‘бандарскі станок, на якім апрацоўваюць стругам абручы, клёпкі’ (Янк. 1, Гарэц.; рагач., Арх. ГУ), столю́га, штолю́га ‘станок для апрацоўкі клёпак’ (ТС), сталю́жкі ‘козлы’ (Скарбы), сталю́гі ‘падмосткі пад стог’ (талач., ДАБМ, камент., 877). З польск.staluga, sztaluga ‘драўляная падстаўка, штатыў, козлы і пад.’, што з ням.Stellage ‘рыштаванні; стэлаж’ з прыстасаваннем суфікса па тыпу żegluga ‘суднаходства’ (Брукнер, 512–513). Гл. Кюнэ, Poln., 99; Нававейскі, Zapożyczenia, 105, 171. Ст.-бел.сталюга, столюга (XVII ст.) з ст.-польск.staluga (Булыка, Лекс. запазыч., 193).