Verbum

хлысто́ўства, -а, н.

Адзін з кірункаў сектанцтва ў Расіі ў 17—18 стст.

|| прым. хлысто́ўскі, -ая, -ае.

го́ты, -аў, адз. гот, -а, М го́це, м.

Старажытныя германскія плямёны 2—9 стст.

|| прым. го́цкі, -ая, -ае.

гу́ны, -аў, адз. гун, -а, м.

Група старажытных цюркамоўных плямён, якія ў 2—4 стст. уварваліся ў Еўропу.

стараславя́нскі, -ая, -ае.

Які звязаны з літаратурна-пісьмовай культурай славян эпохі 9—11 стст.

Стараславянская мова.

Стараславянскае пісьменства.

паду́шны, -ая, -ае; гіст.

Асноўны падатак, які ў 18—19 стст. браўся з кожнага чалавека, з душы.

П. падатак.

дрыгавічы́, -о́ў (гіст.).

Племянное ўсходнеславянскае аб’яднанне 6—12 стст., якое займала тэрыторыю ў басейне ракі Прыпяць і цэнтр Беларусі.

баро́ка, нескл., н.

Мастацкі стыль 16—18 стст., які вызначаўся дэкаратыўнай пышнасцю дэталей.

Беларускае б.

|| прым. баро́чны, -ая, -ае.

нарма́ны, -аў, адз. нарма́н, -а, м. (гіст.).

Агульная назва плямён, якія насялялі Скандынавію ў 8—11 стст.

|| прым. нарма́нскі, -ая, -ае.

печане́гі, -аў, адз. -не́г, -а, м.

Цюркскія і сармацкія плямёны, якія вандравалі ў 9—11 стст. па паўднёвым усходзе Еўропы.

|| прым. печане́жскі, -ая, -ае.

бургамі́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Начальнік гарадской управы ў некаторых краінах Еўропы і ў 18—19 стст. у Расіі.

|| прым. бургамі́старскі, -ая, -ае.