stirrup [ˈstɪrəp] n. стрэ́мя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stirrup

[ˈstɜ:rəp]

n.

стрэ́мя n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

strzemię

н. стрэмя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́слабаніць сов. вы́свободить;

в. нагу́ са стрэ́мя — вы́свободить но́гу из стре́мени

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

була́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. ласк. Кабыла буланай масці. Асядлаўшы буланку, [брыгадзір] паставіў у стрэмя нагу, спрытным рыўком узняўся і лёгка сеў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Bügel

m -s, -

1) стрэ́мя

2) ду́жка, ру́чка

3) ве́шалка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stéigbügel

m -s, - стрэ́мя

j-m den ~ hálten* — перан. дапамага́ць каму́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вде́ть сов.

1. (нитку) уцягну́ць; зацягну́ць;

2. (просунуть) прасу́нуць; (всунуть) усу́нуць; (вставить) уста́віць;

вде́ть но́гу в стре́мя уста́віць нагу́ ў стрэ́мя;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

правалачы́ся, ‑лакуся, ‑лачэшся, ‑лачэцца; ‑лачомся, ‑лачацеся, ‑лакуцца; пр. правалокся, ‑лаклася, ‑лаклося; заг. правалачыся; зак.

Разм.

1. Працягнуцца волакам, не адрываючыся ад паверхні чаго‑н.; правалачыцца. Кабыла рванулася і паімчала аконама па раллі. Яна гэтак тузанулася ўбок, што аконам.. вышмаргнуў адну лагу з стрэмя і бразнуўся вобземлю. Колькі крокаў ён правалокся за кабылай па раллі, пакуль адарваўся. Чорны.

2. Павольна прайсці, праехаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стрэмялі́на ‘брызгліна, Enonymus L.’ (гродз., Кіс.). Відаць, да стрэмя (гл.), паводле знешняга падабенства пладоў, параўн.: “каробачка, выспеўшы, лопаецца, і чорнае насенне вісіць некаторы час на валокнах”, гл. Янышкава, Этимология–1985, 42. Параўн. таксама польск. trzemielina ‘тс’, якое выводзяць з przemielina (Махэк, Jména, 141–142) або ад trzmiel ‘чмель’ (з-за двухколернасці чмялёў), гл. Брукнер, 581. Гл., аднак, польск. дыял. strzemielina ‘брызгліна’ (Варш. сл., калі гэта не з беларускай), што пацвярджае зыходную сувязь з *(s)tremę або другаснае з ім збліжэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)