стрыно́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да стрыножыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрыно́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад стрыножыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастрыно́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Стрыножыць усіх, многіх. Пастрыножваць коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрыно́жыць, ‑ножу, ‑ножыш, ‑ножыць; зак., каго.

Разм. Стрыножыць усіх, многіх. Патрыножыць коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Супыні́ць ’спыніць, затрымаць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.), супыні́цца ’спыніцца, затрымацца’ (Сл. ПЗБ). Параўн. укр. зупинити ’затрымаць, спыніць’, балг. дыял. супѝнъм ’затрымаць; стрыножыць’ і інш. Гл. спыніць, пыніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kóppeln

vt

1) звя́зваць, стрыно́жыць (каня)

2)

ein Feld ~ — абгарадзі́ць по́ле для вы́гану

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)