Verbum

уро́н, -у, м.

Страта, шкода.

Буран нанёс значны ў. гаспадарцы.

зно́швальнасць, -і, ж. (спец.).

Страта якасцей, псаванне чаго-н. пры выкарыстанні.

З. дэталей.

бяспа́мяцтва, -а, н.

1. Страта свядомасці, непрытомнасць.

Ляжаць у бяспамяцтве.

2. Адсутнасць добрай памяці.

афе́кт, -у, М -кце, м.

Стан моцнага ўзбуджэння і страта самакантролю.

|| прым. афекты́ўны, -ая, -ае.

працаздо́льны, -ая, -ае.

Здольны да працы.

Працаздольная частка насельніцтва.

|| наз. працаздо́льнасць, -і, ж.

Страта працаздольнасці.

супако́енасць, -і, ж.

1. Стан спакою, задаволенасці, сцішанасці.

2. Страта актыўнасці, задаволенасць дасягнутым.

Неапраўданая с.

утру́ска, -і, ДМ -ўсцы, ж.

Страта вагі сыпучага рэчыва пры перавозе, перасыпанні.

У. збожжа.

шко́да¹, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Пашкоджанне, урон, страта.

Зрабіць шкоду гаспадарцы.

Без шкоды для справы.

Зрабіць на шкоду каму-н.

2. Страта, прычыненая жывёлай, патрава і месца на зямлі, дзе жывёла можа зрабіць патраву.

Цяля нарабіла ў агародзе шкоды.

паняве́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Сумненне, страта веры.

Годзе жыць у паняверцы!