Tórflügel

m -s, - ство́рка [палаві́нка] варо́т [бра́мы]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

палаві́нка ж.

1. уменьш. полови́нка;

2. (двери и т.п.) полови́нка, ство́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзверына́, ‑ы, ж.

Абл. Створка дзвярэй. Марыля ля зямлянкі завіхаецца. Прыцягнула дзверыну, ладзіць. Савіцкі. [Яська] доўга абмацваў дзверыну, пакуль знайшоў на ёй клямку. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кватэ́рына ’дзвярная ці аконная створка’ (Нар. словатв.). Гл. кватэра 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шу́ла, -а і шуло́, -а́, мн. шу́лы, шул і шу́лаў, н.

1. Бервяно ці тоўсты брус з высечанымі пазамі, замацаваны ў чым-н. вертыкальна.

Хата на шулах, без вуглоў.

2. Слуп ці брус, на які падвешваецца створка варот.

Навесіць вароты на шулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́бра

(ісп. abra = створка)

тое, што і сіндэсмія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

створ, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Частка прасторы, абмежаваная стойкамі, перакладзінамі і пад.

С. футбольных варот.

2. Тое, што і створка.

3. Размяшчэнне двух прадметаў на адной лініі з вокам назіральніка, а таксама напрамак, вызначаны сумяшчэннем такіх прадметаў (спец.).

|| прым. ство́рны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фо́ртка ж.

1. (в окне) фо́ртка, фо́рточка;

2. (один из щитов дверей, окон) ство́рка, створ м.;

3. кали́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фраму́га

(польск. framuga < ням. Brandbogen, ад Brand = пажар + Bogen = лук)

верхняя створка акна або дзвярэй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шу́ла, шуло́

(літ. Sùlas)

замацаванае ў сцяне вертыкальна бервяно; слуп, да якога прымацоўваецца створка варот.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)