Verbum

анлайнавы слоўнік

ста́тус-кво́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ста́тус-кво́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ста́тус-кво́ полит., юр. ста́тус-кво́ нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́тус-кво́ нескл., м. и ср., полит., юр. ста́тус-кво́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Статус-кво 10/57

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ста́тус-кво́, нескл., м.

У міжнародным праве — становішча, якое існавала раней або існуе цяпер; становішча без змен. Захаваць статус-кво.

[Лац. status quo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

статус сацыяльны

т. 15, с. 169

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

статус-кво

т. 15, с. 169

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ста́тус-кво́

(лац. status quo)

становішча, якое існавала раней або існуе цяпер; становішча без змен.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ста́тус-кво́

(лац. status quo)

становішча, якое існавала або існуе ў пэўны момант.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)