калі́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ліцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -лік.

У рускім народным эпасе: вандроўны старац, пераважна сляпы, які спявае духоўныя вершы і збірае міласціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

żebrak

м. жабрак, старац

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

жабра́к, ‑а, м.

Той, хто жабруе і жыве з міласціны; старац. Старцаў вёў відушчы жабрак. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́рец

1. (старик) стары́, -ро́га м.;

2. церк. ста́рац, -рца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́рац, ‑рца, м.

Абл. Сакавік. «Ой, цешыўся старац, Што перажыў марац, А прыйшоў ясны май, І панеслі старца ў гай». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абчэ́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абчапляць. Старац сівы, як голуб, абчэплены торбамі і з кіем у руках, сядзіць на лаве. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Перастарэляц ’жабрак’ (шальч., Сл. ПЗБ). Утворана ў выніку кантамінацыі слоў перастарэлы і старац.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

калі́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ліцы, Т ‑ай, ж.

Уст. Старац, пераважна сляпы, які збірае міласціну, спяваючы духоўныя вершы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Methúsalem

m - i -s, -s перан. мафусаі́л, глыбо́кі ста́рац

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Patriárch

[-rç]

m -en, -en патрыя́рх (у розн. знач.); перан. ста́рац

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)