ста́роста в разн. знач. ста́раста, -ты м.;

се́льский ста́роста ист. се́льскі ста́раста; (должностное лицо в Великом Княжестве Литовском) ист. саро́ста, -ты м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

churchwarden

[ˈtʃɜ:rtʃ,wɔrdən]

n.

царко́ўны ста́раста

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

starosta

м. стараста

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кты́тар

(гр. ktitor = літар. заснавальнік)

царкоўны стараста.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

sołtys

м. солтыс; стараста

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бурмі́стр, ‑а, м.

За прыгонам — кіраўнік памешчыцкага маёнтка або стараста, прызначаны памешчыкам з сялян.

[Ад ням. Bürgermeister — бургамістр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Léhrgangsvertreter

m -s, - ста́раста ку́рса

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сінагага́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сінагогі; адбываецца ў сінагозе. Сінагагальны стараста. Сінагагальны двор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

monitor​1 [ˈmɒnɪtə] n.

1. tech. маніто́р

2. ста́раста (у класе або студэнцкай групе); ву́чань, які́ дапамагае наста́ўніку

3. нагля́дчык; кантралёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тапаро́вы ’стараста арцелі лесарубаў’ (беласт., Ніва, 1973, 11 лістап.). Утворана ад тапор (гл.) па мадэлі, характэрнай для польск. szeregowy ’радавы’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)