пео́н

‘чатырохскладовая вершаваная стапа’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пео́н
Р. пео́на
Д. пео́ну
В. пео́н
Т. пео́нам
М. пео́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спандэ́й, -я, м. (спец.).

1. У антычным вершаскладанні: стапа з двух доўгіх складоў.

2. У сілаба-танічным вершаскладанні: стапа харэя або ямба са звышсхемным націскам; часцей сустракаецца на пачатку верша.

|| прым. спандэі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амфібра́хій, -я, м.

Трохскладовая вершавая стапа з націскам на другім складзе.

|| прым. амфібрахі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стопа́​II поэт. стапа́, -пы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ана́пест, -а, М -сце, м.

Трохскладовая вершаваная стапа з націскам на апошнім, трэцім, складзе.

|| прым. анапесты́чны, -ая, -ае.

А. верш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

харэ́й¹, -я, мн. -рэ́і, -рэ́яў, м.

Двухскладовая вершаваная стапа з націскам на першым складзе ў сілаба-танічным вершаскладанні.

|| прым. харэі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

да́ктыль, -я, м. (спец.).

Трохскладовая вершаваная стапа з націскам на першым складзе ў сілаба-танічным вершаскладанні.

|| прым. дактылі́чны, -ая, -ае.

Дактылічная страфа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трахе́й, ‑я, м.

Спец. Двухскладовая стапа ў антычным вершаскладанні; харэй.

[Грэч. trochaios — хуткі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піры́хій, ‑я, м.

Ненаціскная двухскладовая стапа ямба або харэя ў вершаскладанні.

[Грэч. pyrrhíchios.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыбра́хій, ‑я, м.

У антычным вершаскладанні — стапа з трох кароткіх складоў.

[Грэч. tribrachys.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)