ставо́к

1. Азярцо, сажалка, штучнае возера; запруда; млын (БРС). Тое ж ста́вік (Стаўбц.), стаў (БРС).

2. Запруджаная нізіна, дзе гадуюць рыбу (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

стаўко́вы гл. ставок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

waterhole [ˈwɔ:təhəʊl] n. вадапо́й; пало́нка; ставо́к (для вадапою)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зимова́льный рыб. зімава́льны;

зимова́льный пруд зімава́льны ставо́к (зімава́льная са́жалка).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sadzawka

ж. сажалка; ставок; копанка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

са́жалка ж.

1. пруд м., ставо́к м.;

2. (для рыбы) садо́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pond

[pɑ:nd]

n.

са́жалка f., стаў -ва m., ставо́к -ўка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вазяры́на ’вялікая лужына’ (Бяльк.); ’старарэчышча, старыца з вадой на лузе; зарослае возера, запушчаны ставок’ (Яшк.). Да возера. Па словаўтварэнню параўн. лужына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пруд м. са́жалка, -кі ж.; (запружённое место в реке) стаў, род. ста́ва м.; (небольшой) ставо́к, род. стаўка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Межаву́ха ’балотнае дрэва’, ’кручаная драўніна з ускрайку леса, якая дрэнна колецца’ (Сцяц., Інстр. II). Балтызм. Параўн. усх.-літ. mẽdžias ’лес’, лат. mežs ’лес’, ’дрэва’ — у балт. мовах лексемы з і.-е. коранем *medhi̯o ’сярэдні’ азначаюць ’тое, што служыла граніцай, размяжоўваннем чаго-небудзь’. Семантычна бел. лексема ўваходзіць у лік тых, якія маюць звязаныя семемы ’балота’ ⟷ ’лес’ (гл. Талстой, Геогр., 244). Параўн. ме́жань2, а таксама бел. ку́драставок, азярцо, балота’ — ’лясок сярод поля’ і літ. kūdraставок’, лат. kūdra ’торф’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)