гематаміелі́я

(ад гемата- + гр. myelos = спінны мозг)

кровазліццё ў спінны мозг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

spinal cord [ˌspaɪnlˈkɔ:d] n. anat. спінны́ мозг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spinal [ˈspaɪnl] adj. anat. спінны́, пазвано́чны, хрыбе́тны, спіна́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spinal column [ˌspaɪnlˈkɒləm] n. anat. пазвано́чнік, спінны́ хрыбе́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дарса́льны, ‑ая, ‑ае.

1. У медыцыне — размешчаны з боку спіны; спінны.

2. У мовазнаўстве — ва ўтварэнні якога ўдзельнічае спінка языка. Дарсальныя гукі.

[Лац. dorsalis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хіб, хі́ба, мн. хібы́, -о́ў, м.

1. Пярэдняя частка хрыбта свінні.

Самае тоўстае сала ў свінні на хібе.

2. Шчацінне на хрыбце.

3. Спінны плаўнік у рыбы.

4. перан. Верхні край, грэбень чаго-н.

Х. страхі.

Х. хвалі.

Х. пракоса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

marrow​1 [ˈmærəʊ] n.

1. таксама marrowbone anat. спінны́ мозг

2. су́тнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Rückenflosse

f -, -n спінны́ плаўні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Rückenwirbel

f -, -n спінны́ пазвано́чнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Rückenmark

n -s анат. спінны́ мозг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)