спо́равы гл. споры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спо́ра,

гл. споры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарафі́л, ‑а, м.

Відазменены ліст споравых раслін, на якім развіваюцца споры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спара́нгій, ‑я, м.

Орган раслін, у якім утвараюцца споры, што служаць для бясполага размнажэння.

[Ад грэч. spora — пасеў і angeion — сасуд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадро́стак, ‑тка, м.

Спец. Зялёная ніць, якая прарастае са споры моху і зноў дае мох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лікапо́дый, ‑ю, м.

Спелыя сухія споры дзеразы. // Жоўты парашок са спораў (выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы).

[Ад грэч. lycopodium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фосфарабактэры́н, ‑у, м.

Бактэрыяльнае ўгнаенне, якое ўтрымлівае споры бактэрый, здольных пераводзіць арганічныя фосфарныя злучэнні глебы ў даступныя для раслін формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урэдаспо́ры

(ад лац. uredo = іржа + споры)

летнія споры іржаўных грыбоў, развіваюцца на злаках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апланаспо́ры

(ад гр. aplanes = нерухомы + споры)

нерухомыя споры водарасцяў, якія служаць для бясполага размнажэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ааспо́ры

(ад аа- + споры)

аднаклетачныя споры, якія развіваюцца з аплодненых яйцаклетак у некаторых водарасцяў і грыбоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)